ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ -ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΑΡΙΣΗ

Ο καταναλωτισμός και το περιβάλλον είναι δύο διαφορετικές λέξεις που μπορεί οι ορισμοί τους να μην έχουν κοινά στοιχεία, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια αλληλένδετη σχέση. Η επιρροή που ασκεί ο καταναλωτισμός στο περιβάλλον δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Δυστυχώς το πρόβλημα αυτό είναι, για μια ακόμη φορά, αποτέλεσμα της συμπεριφοράς του ανθρώπου.

Περιβάλλον θεωρείται ό,τι περιβάλλει και καθορίζει την ανάπτυξη ή τη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Καταναλωτισμός θεωρείται η παραγωγή και η κατανάλωση προϊόντων σε μαζικές ποσότητες και συχνά αυτά τα προϊόντα συνδέονται με δευτερογενείς ή «φανταστικές» ανθρώπινες ανάγκες. Η σύγχρονη κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όρια της κατανάλωσης και έχει φτάσει σε σημείο η υπερκατανάλωση να είναι αυτοσκοπός και όχι εξυπηρέτηση βασικών αναγκών. Η κατανάλωση γίνεται χωρίς μέτρο, και δυστυχώς, θυσιάζονται και ώρες ηρεμίας για μια διαδικασία χωρίς προορισμό.

Σε ένα πρώτο βλέμμα το φαινόμενο αυτό φαίνεται παράδοξο αλλά στην πραγματικότητα είναι μια λογική ακολουθία της ανισορροπίας που διέπει το ρυθμό της παραγωγής. Η δημιουργία αυτού του προβλήματος οφείλεται για μια ακόμη φορά στον άνθρωπο. Όπως για κάθε πρόβλημα υπάρχουν και κάποιες αιτίες, έτσι, και ο καταναλωτισμός δεν δημιουργήθηκε ξαφνικά χωρίς να υπάρχουν γεγονότα που να έχουν εντείνει την κατάσταση. Η κρίση του 1929 είναι ένα από τα βασικότερα αίτια. Η κρίση του χρόνου αυτού, μια βαθιά κρίση της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, που οφειλόταν και στην υπερπαραγωγή, οδήγησε σε νέους προβληματισμούς τις οικονομικές θεωρίες και επηρέασε την πολιτική πρακτική των κυβερνήσεων. Αργότερα δημιουργήθηκε σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες ένα μεταπολεμικό πλαίσιο ανάπτυξης. Ο μεταπολεμικός άνθρωπος θεώρησε την υπερπαραγωγή ως λύση στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Για ν α μπορέσουν όμως να καταναλωθούν τα αγαθά αυτά έπρεπε ο απλός λαός να αποκτήσει αγοραστικές ικανότητες και να υπάρξει αύξηση της καταναλωτικής τάσης. Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου αλλά και η επιδεικτική κατανάλωση είναι δύο ακόμα αίτια. Ο όρος επιδεικτική κατανάλωση εισήχθη από τον Θόρσταϊν Βέμπλεν και είναι η κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών για την ένδειξη δύναμης και πλούτου. Ο άνθρωπος είχε και έχει την τάση να ταυτίζει το έχειν και το είναι. Προσπαθεί να κερδίσει την κοινωνική καταξίωση και τον σεβασμό των υπολοίπων μέσω της εξαγόρασης αγαθών. Στη σύγχρονη πραγματικότητα ο καταναλωτισμός είναι το νόημα της ζωής του ανθρώπου. Αποτελεί την πυξίδα της ζωής του που δυστυχώς δείχνει λάθος δρόμο. Πιστεύω πως το βασικότερο και σημαντικότερο αίτιο είναι η διαφήμιση. Η διαφήμιση έχει αλλάξει τον κόσμο μας και έχει να μας επηρεάσει σε πολλούς τομείς. Θα μπορούσα να πω πως είναι ένας ενδιάμεσος κρίκος που συνδέει την μαζική παραγωγή με την μαζική κατανάλωση.

Ο καταναλωτισμός, πλέον, έχει γίνει μια καθημερινή συνήθεια. Και ακριβώς γι’ αυτό δεν καταλαβαίνουμε την διαφορά της κάλυψης βασικών αναγκών με την κάλυψη της μανιώδης ζήτησής μας για περισσότερα αγαθά. Τις περισσότερες φορές η κατανάλωση γίνεται είτε από συνήθεια είτε από την βούληση για κάλυψη τεχνητών αναγκών. Θα μπορούσαμε, ωστόσο, να πούμε ότι συνδέεται ψυχικά με τον άνθρωπο. Ίσως να παρουσιάζαμε τον καταναλωτισμό με ψυχολογικό πρόβλημα. Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι θεωρούν τον καταναλωτισμό ως ψυχολογικό πρόβλημα μόνο όταν εμφανίζεται σε ακραίες καταστάσεις. Οπωσδήποτε, ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν έχει την τάση να αγοράζει συνεχώς καινούργια προϊόντα ενώ δεν του χρειάζονται. Το περίεργο και συγχρόνως το πιο εκπληκτικό σ’ αυτή την περίπτωση είναι ότι παρότι δεν είναι κάτι φυσιολογικό το κάνουν όλοι οι άνθρωποι – με ελάχιστες εξαιρέσεις – και το θεωρούν και τρόπο ζωής. Δυστυχώς υπάρχει και συνέχεια, το φαινόμενο αυτό συνεχώς αυξάνεται και πλέον έχει αρχίσει να εξελίσσεται στο μυαλό των ανθρώπων. Είναι σαν τους ιούς που «βρίσκουν» νέες επιθέσεις και συνεχώς μεταλλάσσονται. Με αυτό το παράδειγμα θέλω να σας δώσω να καταλάβετε ότι πολλές φορές θεωρούμαι την ζωή ανιαρή επειδή δεν υπάρχει ο καταναλωτισμός. Οι τρόποι κατανάλωσης του σύγχρονου ανθρώπου είναι πολλοί και ποικίλουν με βάση το χαρακτήρα και τις απόψεις του κάθε ανθρώπου. Κάποιοι καταναλώνουν καθημερινά μικρά ποσά ενώ κάποιοι άλλοι καταναλώνουν μεγάλα ποσά σε λιγότερες φορές. Όπως και να ‘χει το πρόβλημα παραμένει.

Η υπερπαραγωγή έχει πολλές συνέπειες στον άνθρωπο και στο περιβάλλον. Η εσωτερική αγορά μιας χώρας δεν μπορεί πάντοτε να απορροφά τον όγκο των παραγόμενων προϊόντων. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο οι μεγάλες βιομηχανικές εταιρείες στρέφονται σε εξωτερικές πηγές με αποτέλεσμα την δημιουργία ανταγωνισμού που παλιότερα έχει οδηγήσει σε πολεμικές συγκρούσεις. Η υπερπαραγωγή εκτός από αυτό μπορεί να προκαλέσει εξάντληση των φυσικών πόρων της γης. Για να μπορέσουν να πετύχουν την ταχύτατη και τεράστια παραγωγή προϊόντων αποσπούν από τη φύση περισσότερα αγαθά από ότι χρειάζονται η που επιτρέπεται να πάρουμε. Ένας ακόμη κίνδυνος που υπάγεται είναι η καταστροφή και μόλυνση του περιβάλλοντος. Τα δάση εξαφανίζονται, τα νερά μολύνονται , η ατμόσφαιρα δηλητηριάζεται και η ξηρά μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο. Ο άνθρωπος σκοτώνει το περιβάλλον αλλά δεν έχει καταφέρει ακόμα να συνειδητοποιήσει ότι σκοτώνει τον ίδιο του τον εαυτό. Σε πολλές χώρες η υπερπαραγωγή οδήγησε στον κορεσμό και αυτό με την σειρά του στην μείωση παραγωγής. Αυτό σημαίνει απολύσεις εργαζομένων και αύξηση της τιμής των παραγόμενων προϊόντων. Η αύξηση τιμών και η μείωση της αγοραστικής δυνατότητας των καταναλωτών οδηγούν σε μείωση παραγωγής, που σημαίνει νέες απολύσεις και νέες αυξήσεις. Με αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε σε έναν κύκλο που επαναλαμβάνεται συνεχώς. Ο πληθωρισμός χαρακτηρίζει την οικονομία και δημιουργεί κενά στους προϋπολογισμούς. Το χαρτονόμισμα έχει κατακλείσει την αγορά και έτσι χάθηκε η αξία του. Ο απλός λαός βλέπει τις τιμές να αυξάνονται συνεχώς και οι αποδοχές να μηδενίζονται.

Η έξοδος από το αδιέξοδο αυτό είναι γνωστή από τα παλιά χρόνια αλλά δύσκολα εφαρμόζεται. Ο προσανατολισμός της ανάπτυξης πρέπει να αλλάξει έγκαιρα, να γίνουν επενδύσεις για την ικανοποίηση συλλογικών αναγκών, να μειωθεί η ανισότητα που υπάρχει ανάμεσα στις εισοδηματικές τάξεις, να αναγνωριστεί η αξία της χειρωνακτικής εργασίας και να παράγονται αγαθά πιο απλά και μεγαλύτερης διάρκειας. Το βασικότερο απ’ όλα και το πρωταρχικό στοιχείο είναι να αλλάξει η υπάρχουσα καταναλωτική νοοτροπία. Οι άνθρωποι πρέπει να περιοριστούν στις πραγματικές τους ανάγκες και να μην χρησιμοποιούν την παραγωγή σαν μέσο δύναμης, προβολής ή κέρδους.

Το σημαντικότερο είναι να καταλάβει ξεχωριστά κάθε άνθρωπος ότι η κατάσταση αυτή δεν πρέπει να συνεχιστεί. Δεν χρειάζεται να σκεφτεί για τίποτα παραπάνω, έκτος από αυτό : «καταστρέφοντας το περιβάλλον καταστρέφεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ο θάνατος δεν φαίνεται επειδή είναι αργός και βασανιστικός.»

ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ -ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΜΟΥΤΕΣΙΔΟΥ

Σίγουρα όλοι μας ξέρουμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα είναι η διαταραχή της ισορροπίας του οικοσυστήματος, οποία προκαλεί κλιματικές αλλαγές . Σίγουρα όλοι μας κατηγορούμε το κράτος, τα εργοστάσια και γενικά άλλους εκτός από εμάς για την μόλυνση. Σίγουρα όλοι μας θέλουμε έναν καθαρό πλανήτη. Το ερώτημα όμως είναι : θέλουμε σίγουρα όλοι μας να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε και να πάρουμε τις ευθύνες μας;

Αγαπητοί μου, νομίζω ότι είναι καιρός να δούμε την αλήθεια όπως είναι και όχι όπως θέλουμε να είναι. Ας βγάλουμε πια τις παρωπίδες που οι ίδιοι έχουμε φορέσει στους εαυτούς μας. Έχει γίνει πια κλασσική η φράση: ‘Και εγώ τι να κάνω για να σταματήσει η μόλυνση; Το κράτος και τα εργοστάσια φταίνε!’

Φυσικά και αυτή η φράση έχει μια δόση αλήθειας. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Τα εργοστάσια είναι αυτά που χύνουν στην ατμόσφαιρα τόνους ‘δηλητήριο’ που έχουν ως συνεπεία να είναι Φεβρουάριος και να κυκλοφορούμε με κοντομάνικο. Το κράτος από την άλλη δεν ενδιαφέρεται και αντιμετωπίζει την μόλυνση σαν πρόβλημα χαμηλής σημασίας. Μάλλον, έχει άλλες προτεραιότητες.

Αλλά ας εξετάσουμε γιατί έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, ακριβώς στην αρχή ενός δρόμου χωρίς επιστροφή. Πολλοί είναι οι παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Κύριοι θύτες του περιβάλλοντος είναι τα εργοστάσια γιατί δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα με τόνους διοξειδίου του άνθρακα, ένα από τα κυριότερα αέρια που προκαλούν υπερθέρμανση του πλανήτη . Μόνο που τώρα αντιστράφηκαν οι όροι. Το θύμα αρχίζει να αντιδρά και ο θύτης σιγά σιγά λουφάζει.

Αλλά δεν τελειώσαμε ακόμα στη αναζήτηση μας για τον φταίχτη. Το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις. Τώρα πρέπει να σκεφτούμε βαθύτερα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. ‘Τι δουλειά έχουν τα εργοστάσια;’ Απάντηση: ‘Να παράγουν προϊόντα.’ ‘Για ποιους;’ Η απάντηση φυσικά είναι : ‘Για εμάς, τους καταναλωτές’ Και εδώ αγαπητοί αναγνώστες κάνει την εμφάνιση του ο καταναλωτισμός. Γιατί; Ας προχωρήσουμε λίγο ακόμα την σκέψη μας. . ‘Τα εργοστάσια παράγουν όσα προϊόντα χρειάζονται οι καταναλωτές. Αν οι απαιτήσεις των καταναλωτών αυξηθούν, περισσότερα προϊόντα θα πρέπει να παράγονται. Άρα περισσότερα εργοστάσια θα κτίζονται.’ Όμως κάτι λείπει. Μια σκέψη ακόμα. ‘Περισσότερα εργοστάσια σημαίνει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Περισσότερο από αυτό το αέριο στην ατμόσφαιρα σημαίνει αύξηση της θερμοκρασίας’. Αυτή είναι η σύνδεση του καταναλωτισμού και της μόλυνσης της ατμόσφαιρας και στην συγκεκριμένη περίπτωση και της αύξησης της θερμοκρασίας. Τόσο απλά. Δείτε το σαν ένα ντόμινο.

Η σημερινή κοινωνία είναι μια καθαρά καταναλωτική κοινωνία. Τα ΜΜΕ, τα περιοδικά και η πίεση που δεχόμαστε από τον περίγυρο μας αναγκάζει να αυξήσουμε τις απαιτήσεις και να δημιουργήσουμε νέες, επίπλαστες ανάγκες στον εαυτό μας. Για να είσαι ‘in’ πρέπει το κινητό σου [ή τα κινητά σου] να είναι κόκκινο, να έχει Bluetooth και να το κρεμάς και στον λαιμό σου σαν κόσμημα, χωρίς όμως να σε νοιάζει η ακτινοβολία του. Για να είσαι ‘trendy’ πρέπει να έχεις δέκα παντελόνια και είκοσι μπλουζάκια στην ντουλάπα σου τα οποία να είναι τα πιο ‘μαρκάτα’ άρα και τα πιο ακριβά του καταστήματος.

Εδώ έχουμε φτάσει. Στο ‘shopping therapy’ και σε ένα σπίτι γεμάτο άχρηστα πράγματα. Με τα υλικά αγαθά προσπαθούμε να καλύψουμε το κενό μέσα μας. Δεν μπορούμε πια να ξεχωρίσουμε τι είναι ανάγκη και τι υπερβολή. Γιατί δεν είναι όλα υπερβολή. Τα δύο παντελόνια είναι ανάγκη. Τα δέκα είναι καταναλωτισμός όμως.

Άρα μετά από πολύ σκέψη, καταλαβαίνουμε ότι για να δούμε τον ένοχο, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κοιταχτούμε σε έναν καθρέφτη. Οι περισσότεροι που ακούν όλες αυτές τις θεωρίες, προσπαθούν να κλείσουν τα αυτιά τους. Λένε ότι όλα αυτά είναι πολύ ‘ψαγμένα’, ότι το ‘τραβάμε’ πολύ μακριά. Τα λόγια τους όμως είναι απλά η απόδειξη του φόβου τους να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αλλάξουν τις καταναλωτικές τους συνήθειες. Και αφού καταλάβαμε το γιατί και το ποιος ήρθε η ώρα να πάρουμε μια σημαντική απόφαση για το τι θέλουμε να κάνουμε. Το ερώτημα είναι απλό. Έχουμε όλοι το θάρρος να αποχωριστούμε όλες αυτές τις συνήθειες που μας χαρακτηρίζουν σαν μια ευτυχισμένη καταναλωτική κοινωνία; Ή προτιμάμε να συνεχίσουμε να αγοράζουμε και να μολύνουμε; Τι θέλουμε πραγματικά; Μια ζωή γεμάτη υπερβολή, ασφυκτικά γεμάτη από άχρηστα μπιχλιμπίδια σε ένα κόσμο όπου δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε; Ή μια ζωή όχι τόσο πολυτελή αλλά που θα μπορείς να κολυμπήσεις στη θάλασσα και να αναπνέεις καθαρό οξυγόνο;

Νιώθουμε σαν τον Ηρακλή μπροστά στους δρόμους της αρετής και της κακίας. Ο πρώτος ,της αρετής, είναι αρχικά στενός ,γεμάτος εμπόδια και δυσκολίες αλλά μετά ανοίγει και μας ανταμείβει. Ο δεύτερος είναι φαρδύς αρχικά αλλά μετά στενεύει και οδηγεί στην καταστροφή.

Ήρθε η ώρα του επιλόγου, της απόφασης. Αν επιλέξουμε να στερηθούμε λίγα πράγματα, ας ξέρουμε ότι χρειάζεται πολύ προσπάθεια και κόπο αλλά να είμαστε σίγουροι ότι στο τέλος θα εκτιμήσουμε πιο πολύ το φωτεινό μπλε του ουρανού από το φωτεινό μπλε μιας συσκευασίας. Αν πάλι διαλέξουμε μια ζωή όπου πρώτη θέση έχουν οι υλικές μας ανάγκες και τίποτε άλλο, τότε ας κοιτάξουμε το ηλιοβασίλεμα. Δεν νομίζω ότι στο μέλλον θα είναι δυνατόν να το κάνουμε…

Το Θεατρικο μας Αποτυπωμα!

...Οσο μικρο θελουμε να
ειναι το αποτυπωμα που αφηνουμε στη Γη, τοσο μεγαλο θελουμε να ειναι το αποτυπωμα που θα αφησουμε στους ανθρωπους!(...με την καλη εννοια παντα!)
Ενα καταπληκτικο θεατρικο ανεβηκε λοιπον στο σχολειο μας , για να τιμηθει η επετειος της 25ης Μαρτιου , με την επιμελεια της φιλολογου Γεωργιας Πανταζη και της μουσικου Αλεξανδρας Ριζακηκαι πολλων επιλεκτων μελων της Περιβαλλοντικης μας Ομαδας!! Κατ`εξαιρεσιν λοιπον , και για να ευλογησουμε τα γενια μας , φιλοξενουμε και φωτογραφιες (...μας...) απ`το φανταστικο θεατρικο




.... οι Σουλιωτισσες θρηνουν για τον χαμο μιας εξ`αυτων , μα και περηφανα την αποχαιρετουν,
οτι , για την πατριδα επεσε...












...η αναγνωριση του νεκρου
του
Παπαφλεσσα
.....
















οι απειλες
.....
ο ηρωισμος....
....
οι Αιγυπτιοι
.....
ο ανωνυμος
Ελληνας



...











και ιδου...
...
ο Ιμπραημ
.....
πλησιαζει
το νεκρο
του Δικαιου
.....
και το φιλα
στο μετωπο
.......












....το κρυφο σχολειο... σε ωρα μαθηματος...











...φωτια στα συνορα της γης...


...........................ΟΛΟΣ Ο ΘΙΑΣΟΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ!..........

"Esperanza" μεταφραση απο τα Ελληνικα στα Γερμανικα απο την Πηνελοπη Μουτεσιδου

Εsperanza ist neben der Schiff-Fabrik der Walflotte.

H Εσπεράνζα βρίσκεται πλέον κοντά στο ακινητοποιημένο από φωτιά πλοίο -εργοστάσιο του φαλαινοθηρικού στόλου, Nisshin Maru. Το πλοίο της Greenpeace έχει ήδη επιθεωρήσει την περιοχή για τα παγόβουνα που υπάρχουν τριγύρω και βρίσκεται σε επαφή μέσω ασύρματου με το πλήρωμα του Nisshin Maru. Όλοι ελπίζουν να παραμείνει καλός ο καιρός, για να μην δημιουργηθούν περαιτέρω προβλήματα.

Esperanza befindet sich künftig in der Nähe der stillgestellten wegen Feuers Schiff-Fabrik der Walflotte, Nisshin Maru. Das Schiff von Greenpeace hat schon die Gegend der Eisberge inspektiert, die sich dort befinden und ist über Funk mit der Mannschaft in Kontakt. Alle hoffen, dass das Wetter gut bleiben wird, damit kein extra Problem zu verursacht.

"΅Σκουπιδια" ΚΑΙ στα Γερμανικα ΚΑΙ στα Ελληνικα απο την Κατερινα Παππα

Müll macht Probleme

Problem Nr.1: Die Menge

Wir werfen in Deutschland pro Jahr 30 Millionen Tonnen Abfälle auf den Müll.Wenn man damit einen Güterzug füllen würde,hätte er eine Länge von 12.500 Km-das wäre eine Strecke von hier bis Zentralafrika.

Wir ersticken im Müll.Die Mülldeponien sind voll;die Müllverbrennungsanlagen

arbeiten 24 Stunden pro Tag.

Dabei gibt es hundert Beispiele,wo wir völlig sinnlos Müll produzieren:

-Müssen wir denn Bier und Limonade aus Dosen trinken?

-Brauchen wir bei jedem Einkauf neue Plastiktüten?

-Gibt es Brot,Käse,Wurst und Fleisch nicht ohne Verpackung zu kaufen?

Problem Nr.2: Die Verschwendung

Ein groβer Teil der Dinge,die später auf den Müll landen,wurde industriell produziert.Das kostet Arbeitskraft,Energie und Rohstoffe.Dabei gibt es zum Beispiel für Glas,Papier und Blechdosen eine viel bessere Lösung,nämlich das Recycling.Aus

diesem „Müll“ können wieder neue Produkte aus Glas,Papier und Blech hergestellt werden,wenn man sie getrennt sammelt.

Auch Küchenabfalle (fast 50% des Mülls!)sind eigentlich viel zu schade für die Deponie.Durch Kompostierung kann man daraus gute Pflanzenerde machen.

Problem Nr.3: Die Gefahr

Auch das ist im Müll,den wir täglich produzieren:Batterien,Plastik,Kunststoff,Dosen mit Lack und Farben,Medikamente,Pflanzengift,Putzmittel....

Eine gefährliche Mischung,denn die chemischen Reaktionen dieses Müllcocktails kann man nicht kontrollieren.Die Müllverbrennungsanlagen ,die etwa 1/3 des Mülls

verbrennen,haben natürlich Filter.Aber diese Filter können nur solche Gifte und ge-

fährliche Stoffe zurückhalten,die bekannt sind.Experten glauben,dass 40-60% der Giftstoffe,die bei der Verbrennung entstehen,mit den Rauchgasen in die Luft kom-men.

Ähnlich ist es bei den Mülldeponien.Auch hier gibt es unkontrollierbare chemische

Reaktionen.Die Giftstoffe kommen in den Boden und in das Grundwasser.

Τα σκουπίδια δημιουργούν προβλήματα

Πρόβλημα 1. Η ποσότητα

Πετάμε στη Γερμανία κάθε χρόνο 30 εκατομμύρια τόνους σκουπιδιών στους σκουπιδότοπους.Αν κανείς ήθελε να γεμίσει ένα τρένο με αυτά ,θα είχε μήκος

12.500 χλμ.- θα ήταν δηλαδή μιά απόσταση από εδώ ως την κεντρική Αφρική.

Πνιγόμαστε στα σκουπίδια.

Οι χωματερές των σκουπιδιών είναι γεμάτες.Οι εγκαταστάσεις καύσης σκουπιδιών

δουλεύουν 24 ώρες την ημέρα.

Ενώ υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα ανούσιας παραγωγής σκουπιδιών:

-Πρέπει στ’αλήθεια να πίνουμε μπύρα και λεμονάδα σε αλουμινένια κουτάκια;

-Χρειαζόμαστε πράγματι για κάθε μας αγορά νέα πλαστική σακούλα;

-Δεν μπορούμε να αγοράζουμε ψωμί,τυρί,αλλαντικά και κρέας χωρίς συσκευασία;

Πρόβλημα 2.Η σπατάλη

΄Ενα μεγάλο μέρος των πραγμάτων που αργότερα καταλήγουν στα σκουπίδια,παρά-

γονται βιομηχανικά.Αυτό κοστίζει εργατικό δυναμικό,ενέργεια και πρώτες ύλες.Ενώ

υπάρχει για παράδειγμα για το γυαλί,το χαρτί και για τα αλουμινένια κουτάκια μια πολύ καλύτερη λύση,δηλαδή η ανακύκλωση.

Με αυτά τα “σκουπίδια”,όταν μαζεύονται ξεχωριστά,μπορούν να ξαναπαραχθούν νέα

προιόντα από γυαλί,χαρτί και αλουμίνιο.

Επίσης τα οργανικά απορρίματα(σχεδόν 50% των απορριμάτων)είναι κρίμα να καταλήγουν στις χωματερές των σκουπιδιών.Μέσα από ειδικές επεξεργασίες μπορεί

να φτιάξει κανείς με αυτά πολύ καλό χώμα για τα φυτά.

Πρόβλημα 3.Ο κίνδυνος

Κι αυτά περιέχονται στα σκουπίδια που καθημερινά παράγουμε:μπαταρίες,πλαστικά,

συνθετικές ύλες,αλουμινένια κουτάκια με γυαλιστικά και χρώματα,φάρμακα,δηλητή-

ρια για τα φυτά,καθαριστικά…… Ένα επικίνδυνο μείγμα, διότι οι χημικές αντιδρά-

σεις αυτών των κοκτέιλ σκουπιδιών δεν μπορούν να ελεγχθούν.

Οι εγκαταστάσεις κάυσης σκουπιδιών,οι οποίες καίνε το 1/3 των απορριμάτων,έχουν

βέβαια φίλτρα.Αλλά τα φίλτρα αυτά μπορούν να συγκρατήσουν μόνο γνωστά δηλητήρια και γνωστές επικίνδυνες ουσίες.Οι επιστήμονες πιστεύουν οτι το 40 με 60% των δηλητηριωδών ουσιών που δημιουργούνται κατά την καύση,διαρέουν με τα

καυσαέρια στην ατμόσφαιρα.

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στις χωματερές των σκουπιδιών.Κι εδώ υπάρχουν

μη ελεγχόμενες χημικές αντιδράσεις.Οι δηλητηριώδεις αυτές ουσίες μπαίνουν στο έδαφος και στο υπόγειο νερό.

"Ανακυκλωση" ΚΑΙ στα Γερμανικα ΚΑΙ ατα Ελληνικα απο την Γωγω Κροκου

“Ein neues Leben für alte Verpackungen”

Mit diesem Motto will das Duale System Deutschland AG etwas für den Umweltschutz tun.Seit 1991 sind Verpackungen,die nicht in die normale Mülltonne gehören,mit dem so genan

nten „Grünen Punkt „ gekennzeichnet.Sie sollen in speziellen Plastiksäcken oder Mülltonnen gesammelt werden.Dieser Müll wird für das Duale System abgeholt,dann per Hand sortiert und anschlieβend recycelt.Gesondert gesammelt werden auch Altglas,Altpapier,Biomüll,Sondermüll und Altkleider.Es gibt bundesweit verschiedene Sammelsysteme,weil jede Stadt und jede Gemeinde selbst entscheiden darf,ob sie öffentliche Container oder Mülltonnen und Müllsäcke für die privaten Haushalte anbietet. .

1. In den meisten Regionen gibt es öffentliche Container für Glasflaschen,in denen weiβes,grünes und braunes Glas getrennt gesammelt werden.

2.Auch für Pappe,Papier und Altkleidung werden überwiegend Sammelcontainer angeboten.

3. Verpackungen mit dem Grünen Punkt (auβer Glas und Pappe)werden meist in sοgenannten gelben Säcken gesammelt,regional aber auch in gelben Mülltonnen.

4. Wer seine biologischen Abfälle(Kuchen-und Gartenabfälle)nicht auf dem eigenen Grundstück kompostieren kann,erhält dafür meistens eine grüne Biotonne;öffentliche Behälter sind eher selten.

5. Sondermüll (Schadstoffe) kann an bestimmten Tagen zur Mülldeponie oder zu einer mobilen Sammelstelle gebracht werden.

Kompliziert?Ganz einfach ist es jedenfalls nicht.Aber im Jahr 2002 haben die Bundesbürger so im Durchschnitt fast 80Kilo Müll pro Person für das Recycling aussortiert.Dadurch gab es entsprechend weniger Restmüll.“Ein schöner Erfolg“,meinen viele,aber es gibt auch kritische Stimmen.Denn auch das Recycling kostet Wasser und Strom und belastet die Umwelt.Wer es ernst meint mit der Müllreduzierung,vermeidet unnötige Verpackungen,denn das ist die allerbeste Lösung.

«Μια νέα ζωή για παλιές συσκευασίες»

Με αυτό το σύνθημα θέλει το Duale System Deutschland AG να κάνει κάτι για την προστασία του περιβάλλοντος.Από το 1991 σημειώνονται με την τόσο γνωστή πράσινη τελεία συσκευασίες,οι οποίες δεν μπαίνουν στους κανονικούς σκουπιδοτενεκέδες.Πρέπει να μαζεύονται σε ειδικές πλαστικές σακούλες ή κάδους σκουπιδιών.Αυτά τα σκουπίδια παραλαμβάνονταιαπό το Duale System,μετά ξεχωρίζονται με το χέρι και τελικά ανακυκλώνονται.

Ξεχωριστά μαζεύονται επίσης παλιά γυαλιά,παλιά χαρτιά,οργανικά απορρίματα,επικίνδυνα απορρίματα και παλιά ρούχα.

Υπάρχουν σε όλη τη Γερμανία διάφορα συστήματα συλλογής,επειδή κάθε πόλη και κάθε κοινότητα μπορεί να αποφασίζει μόνη της αν θα προσφέρει δημόσια κοντέινερ ή ειδικούς κάδους σκουπιδιών και σάκους σκουπιδιών για τα δημόσια νοικοκυριά.

1. Στις περισσότερες περιοχές υπάρχουν δημόσια κοντέινερ για γυάλινα μπουκάλια,στα οποία συλλέγεται άσπρο,πράσινο και καφέ γυαλί.

2. Επίσης για χαρτόνια,χαρτιά και παλιά ρούχα προσφέρονται κυρίως κοντέινερ.

3. Συσκευασίες με την πράσινη τελεία (εκτός από γυαλί και χαρτί) συλλέγονται τις περισσότερες φορές σε ειδικές κίτρινες σακούλες,περιφερειακά όμως και σε ειδικούς κίτρινους κάδους σκουπιδιών.

4. Όποιος δεν μπορεί να επεξεργαστεί τα οργανικά του σκουπίδια (απορρίματα κουζίνας και κήπου)σε λίπασμα στον ιδιωτικό του χώρο,λαμβάνει έναν ειδικό πράσινοβιολογικό κάδο.Δημόσιοι κάδοι είναι μάλλον σπάνιοι.

5. Τα επικίνδυνα απορρίματα (βλαβερές ύλες)μπορούν να φέρνονται σε συγκεκριμένες μέρες σε χωματερές σκουπιδιών ή σε μία κινητή μονάδα συλλογής σκουπιδιών.

Περίπλοκο;Πολύ απλό πάντως δεν είναι.

Όμως το 2002 ξεδιάλεξαν οι πολίτες της Γερμανίας κατά μέσο όρο σχεδόν 80 κιλά σκουπίδια ανά άτομο για την ανακύκλωση.

Έτσι υπήρχαν αναφορικά λιγότερα υπολλειματικά απόβλητα.Μια ωραία επιτυχία,πιστεύουν πολλοί,αλλά υπάρχουν και επικριτές.Διότι και η ανακύκλωση κοστίζει νερό και ρεύμα και επιβαρύνει το περιβάλλον.Όποιος πάρει στα σοβαρά τη μείωση των σκουπιδιών,ας αποφύγει τις μη αναγκαίες συσκευασίες,διότι αυτή είναι και η καλύτερη λύση απ’όλες.

η εννοια του οικολογικου αποτυπωματος

Η εννοια του Οικολογικου Αποτυπωματος

Η έννοια «οικολογικό αποτύπωμα» αναφέρεται στην έκταση παραγωγικής γης, πόσιμου νερού και θάλασσας που είναι απαραίτητα για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών σε τροφη, ενέργεια, νερό και πρωτες υλες συνυπολογίζοντας τις εκπομπές ρύπων και την έκταση που χρειάζεται για την απόθεση των απορριμμάτων.

H ικανότητα της Γης να παράγει τα φυσικά αποθέματα που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει υπολογίζεται αν διαιρέσει κανείς τα 113 δισεκατομμύρια στρέμματα παραγωγικής (βιολογικά) έκτασης σε ολόκληρο τον κόσμο με το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού (6,15 δισεκατομμύρια). Με βάση αυτόν τον υπολογισμό, για να επιτευχθεί ισορροπία ανάμεσα στην παραγωγική ικανότητα του πλανήτη και τις απαιτήσεις των κατοίκων του, το οικολογικό αποτύπωμα για κάθε άνθρωπο που ζει πάνω στη γη δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 18 στρέμματα γης, γεγονός που συμβαίνει μόνο σε ελάχιστες, εξαιρετικά φτωχές, χώρες κυρίως της Αφρικής και της Ασίας.

Ολόκληρος ο πλανήτης φαίνεται, σύμφωνα με το WWF, να έχει χάσει προ πολλού την ισορροπία του: συνολικά, οι κάτοικοί του καταναλώνουν 20% περισσότερους φυσικούς πόρους απ' όσους μπορεί η γη να παράγει. H ζήτηση σε φυσικά αποθέματα έχει αυξηθεί κατά 70% από το 1970 έως το 2000. Σ' αυτή τη ζήτηση το φυσικό περιβάλλον αδυνατεί να ανταποκριθεί, γι' αυτό ο παγκόσμιος πληθυσμός έμβιων όντων της στεριάς, των γλυκών νερών και της θάλασσας έχει μειωθεί κατά 40% στο χρονικό διάστημα από το 1970 έως το 2000 και η τάση αυτή συνεχίζεται αμείωτη.

Ο κάτοικος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων απαιτεί περίπου 100 στρέμματα, των Ηνωμένων Πολιτειών ή του Κουβέιτ περίπου 95, ο Αυστραλός 77, ο Φινλανδός 70, ο Ιρλανδός 62, ο Ισπανός 48, ο Νιγηριανός ή ο Ινδονήσιος 12, ενώ ένας κάτοικος του Μπανγκλαντές ή του Νεπάλ μόλις 6.

Ο τρόπος ζωής της Ευρώπης των 25 θα απαιτούσε 2,5 πλανήτες για να συντηρηθεί εάν υιοθετούνταν από όλους τους κατοίκους της γης, ενώ αντίστοιχα ο αμερικάνικος τρόπος ζωής θα απαιτούσε 5 πλανήτες. Η παγκόσμια ισορροπία έχει επομένως διαταραχτεί και αυτό γίνεται εμφανές με φαινόμενα όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη και οι κλιματικές αλλαγές, η εξαφάνιση των δασών και η ερημοποίηση. Πρωτοβουλίες όπως το «Ζώντας με έναν πλανήτη» είναι εξαιρετικά σημαντικές, ώστε να γίνει κατανοητό πως ο σύγχρονος τρόπος ζωής μπορεί να διαμορφωθεί έτσι ώστε να μην υποβαθμίζεται το περιβάλλον. Και σε αυτήν την προσπάθεια τον πρώτο λόγο έχει σαφώς η ανάπτυξη νέων, φιλικών προς το περιβάλλον, τεχνολογιών

Όπως εξηγεί ο δρ Claude Martin, γενικός διευθυντής του WWF International, «ξοδεύουμε το φυσικό κεφάλαιο τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνει να ανανεωθεί. Έχουμε επιβαρυνθεί με ένα δυσβάσταχτο οικολογικό χρέος, το οποίο δεν έχουμε τη δυνατότητα να τακτοποιήσουμε, εκτός αν οι κυβερνήσεις επιβάλουν μέτρα και φροντίσουν ώστε να ξαναβρεθεί

Οσον αφορα την Ελλαδα τωρα, τρεις χώρες σαν την Ελλάδα, με την ίδια πλουτοπαραγωγική δυναμική, και πάλι δεν επαρκούν για να καλύψουν τις απαιτήσεις των Ελλήνων, οι οποίοι καταναλώνουν τα φυσικά αποθέματα της χώρας εξαιρετικά σπάταλα.

Στην Ελλάδα, οι απαιτήσεις σε φυσικά αποθέματα καλλιεργούμενες εκτάσεις, νερό, δάση κλπ. είναι 3,3 φορές μεγαλύτερες από αυτές που μπορεί να σηκώσει το φυσικό περιβάλλον. Ο πλανήτης ολόκληρος αποστραγγίζει τα φυσικά του αποθέματα σε βαθμό εξαιρετικά επικίνδυνο για την ύπαρξή του, όπως τονίζεται σε έκθεση του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση - WWF για την κατάσταση του περιβάλλοντος το 2004.

Όμως ένας κάτοικος της Ελλάδας υπολογίζεται ότι έχει ανάγκη από 54 στρέμματα γης προκειμένου να καλύψει τις απαιτήσεις του σε ενέργεια, τροφή, κατοικία και άλλα φυσικά αποθέματα και η πλουτοπαραγωγική δυνατότητα της Ελλάδας μετριέται σε 16 στρέμματα ανά κάτοικο.

H πλουτοπαραγωγική ικανότητα της Ελλάδας μετριέται σε φυσική έκταση που απλώνεται σε περίπου 174 εκατομμύρια στρέμματα588,6 εκατομμύρια στρέμματα φυσικού περιβάλλοντος - στην πραγματικότητα, δηλαδή, χρειαζόμαστε επιπλέον 414,6 εκατομμύρια στρέμματα παραγωγικής γης για να καλύψουμε τη ζήτηση. Ή αλλιώς χρειαζόμαστε μια χώρα με πλουτοπαραγωγική δύναμη 3,3 φορές μεγαλύτερη από τη δική μας. Η ισορροπία ανάμεσα στην κατανάλωση φυσικών αποθεμάτων και την ικανότητα της γης να ανανεώνει τα όσα καταναλώνουμε». (υπολογίζοντας τις καλλιεργούμενες εκτάσεις, τους βοσκοτόπους, τα δάση, τις περιοχές όπου μπορεί κανείς να ψαρέψει, τα φυσικά αποθέματα νερού, κ.λπ.). Σύμφωνα με την έκθεση του WWF, η χώρα μας καταναλώνει φυσικά αποθέματα, τα οποία για να παραχθούν απαιτούν πάνω από

πάνω από 588,6 εκατομμύρια στρέμματα φυσικού περιβάλλοντος - στην πραγματικότητα, δηλαδή, χρειαζόμαστε επιπλέον 414,6 εκατομμύρια στρέμματα παραγωγικής γης για να καλύψουμε τη ζήτηση. Ή αλλιώς χρειαζόμαστε μια χώρα με πλουτοπαραγωγική δύναμη 3,3 φορές μεγαλύτερη από τη δική μας. Η ισορροπία ανάμεσα στην κατανάλωση φυσικών αποθεμάτων και την ικανότητα της γης να ανανεώνει τα όσα καταναλώνουμε».