Περιβαλλοντική Ομάδα Γυμνασίου Αυλίδας

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
ΝΤΟΥΝΑ ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΒΑΡΑ ΕΥΓΕΝΙΑ
ΑΓΓΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΔΟΥΔΑΛΗ ΘΑΛΕΙΑ ΧΑΡΤΖΑΒΑΛΟΥ ΕΥΔΟΚΙΑ

Ο ΡΥΠΑΙΝΩΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ?

ή

Ο ΑΙΡΩΝ ΤΑΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΟΥ ΡΥΠΑΙΝΟΝΤΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ?

Μερικές σκέψεις με αφορμή , μια συνέντευξη του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αιγαίου σε σχέση με την απόρριψη που συναντά το αίτημα της οικολογικής διαχείρισης από τους ντόπιους στις περιοχές όπου ανακύπτει κάποιο περιβαλλοντικό πρόβλημα.

Είναι αλήθεια ότι όταν η προστασία του περιβάλλοντος(..και άρα η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων) αποβαίνει εις βάρος των άμεσων και βραχυπρόθεσμων (…για αύριο, ποιος ζει ποιος πεθαίνει) οικονομικών συμφερόντων των ανθρώπων εμφανίζεται αντίδραση , και η προστασία του περιβάλλοντος χαρακτηρίζεται ως περιττή πολυτέλεια.

Σε αντίθετη περίπτωση, όταν υπάρχει άμεσο και γρήγορο οικονομικό όφελος , ο απλός πολίτης συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό

Ας μη γελιόμαστε.

Πάντα, η ανάγκη ήταν αυτή που καθόριζε την συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση

Αυτό, που τώρα θεωρούμε ως σεβασμό απέναντι στη φύση, ως πρότυπα αρμονικής συμβίωσης με τη φύση(π.χ. παραδοσιακή αρχιτεκτονική, βιολογική γεωργία) δεν ήταν τιποτ`αλλο παρά αδυναμία επιβολής του ανθρώπου επί της φύσης.

Οι σύγχρονοι οικολόγοι , απ`τήν άλλη, σε μεγάλο βαθμό , αυτό που ζητούν απ`τον σύγχρονο άνθρωπο είναι να απαρνηθεί το οικονομικό όφελος απ`την άμεση εκμετάλλευση της φύσης.

Αντιμετώπιση , που φαίνεται να αντιβαίνει στην από αιώνων συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση.

Άρα ρεαλιστικότερη αντιμετώπιση θα ήταν να του δοθεί κάποιο ανταποδοτικό όφελος για την συμμετοχή του στην μη καταστροφή ή στην προστασία του περιβάλλοντος.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η καταστροφή του περιβάλλοντος οφείλεται στην εξής «ασυμμετρία» : Άλλοι καταστρέφουν το περιβάλλον , και ΑΛΛΟΙ, σε ΑΛΛΕΣ ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ υφίστανται τις συνέπειες.

Δεν είμαστε όλοι το ίδιο υπεύθυνοι.

Επειδή εδώ και δεκαετίες οι μεγάλες βιομηχανίες μολύνουν με δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα την ατμόσφαιρα, πρέπει τώρα εγώ να περιορίσω τα ήδη λιγοστά κιλά διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπω πληρώνοντας μάλιστα και ανάλογους φόρους.

Έτσι, αντί να πληρώνει ο ρυπαίνων, πληρώνει αυτός που υφίσταται τις συνέπειες της ρύπανσης.

Βέβαια από την άλλη, καποια ψιχουλα απομενουν και για μας, τους αγχωμενους καταναλωτες : ολοένα χαμηλότερες τιμές παρατηρούμε σε ολοένα και περισσότερα προϊόντα.

Κι αυτό όμως , οφείλεται στο ότι ο ρυπαινων ΔΕΝ πληρώνει.

Και απολαμβανω τα ψίχουλα τώρα , εθελοτυφλώντας και στρουθοκαμηλίζοντας για το γεγονός ότι θα πληρώσω αργότερα τις βλάβες που θα έχω προκαλέσει στην υγειά μου απ`την κατανάλωση αμφιβόλου ποιότητας και άγνωστων συνεπειών προϊόντων

Αλλά απ`ότι φαίνεται ΔΕΝ μας απασχολεί ούτε αυτό, κι ούτε τον ρυπαινοντα κατά μείζονα λόγο.

Τα βερεσεδια θα πληρωθούν από τις μέλλουσες γενιές.

Ζωή να` χουν να πληρώνουν, όπως λέει και η σοφή διαφήμιση με την γριούλα που αγοράζει αιρ κοντισιον με άπειρες δόσεις λίγο πριν πεθάνει…

Τα παιδιά της θα πληρώνουν…..

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

ΦΥΣΙΚΟΣ